Jongens in balans

Leuk kort artikeltje over drie eye-openers over de omgang met jongens:  http://www.cps.nl/blog/2015/06/01/Wat-je-wilt-weten-over-jongens-in-de-klas?utm_source=mailing&utm_medium=email&utm_campaign=%5BMarketing%5D+Blogupdate+po+9+februari+2016

Dit zei een vader onlangs tegen me: ‘Tot nu toe kon ik nog wel winnen, maar hij is me te sterk aan het worden’. Opvallend dat voor deze vader het competitiegevoel en het willen winnen blijkbaar voorop staat. En jammer dat het stoeien daardoor op een gegeven moment stopt. Wat mijns inziens voorop moet staan, is het stoeien op zich. Het is de taak van vaders om hun zonen te leren stoeien.

Stoeien is een perfecte manier om fysieke kracht te meten en te ontwikkelen, om fysiek grenzen aan te leren geven en te leren hoe om te gaan met de grenzen van de ander. Het gaat om spelregels en het buigen daarvan. Het gaat om samen moe worden, je ademkracht gebruiken, spierspanning opbouwen en controle behouden. Door te stoeien ontwikkel je (zelf)respect en zelfvertrouwen. Je toetst de ander en jezelf. Daarbij is het juist de bedoeling dat onze zonen ons voorbij streven.Het is de bedoeling dat ze je op een gegeven moment verrassen en jij onder ligt.De leerling wordt de meester. Zo hoort het te gaan.

Bovenstaande column schreef ik in augustus 2014.Ondertussen heb ik weer veel vaders en veel zonen voorbij zien komen.En het valt me op, hoe weinig fysiek contact de meeste vaders hebben met hun zonen. Dit ligt niet alleen aan de vaders, maar ook de zonen die ik tref in mijn dojo lijken minder fysiek te worden. Zou dat komen door het overwegend talige onderwijs? Zou de terugloop van het aantal gymlessen een rol spelen? Zou het toenemend aantal juffen op de basisschool hun ontwikkeling beïnvloeden? Wat ik zie, is dat wanneer ik het fysieke aspect inbreng in de training, er iets verandert. De jongens gaan zich anders gedragen. Ze worden rustiger, gaan glimlachen, ze kunnen beter verwoorden wat ze voelen en zijn trots als ze hun krijger ontdekken.

Dit geldt ook voor de oudere jongens; de vaders. Wanneer ik in les 3 de kracht van de krijger behandel, waarbij ze met de juiste techniek en gebruik van de elementen vol gas los mogen gaan op het stootkussen, zie ik vaak iets in hun ogen oplichten. ‘Dit voelt fijn’, zeggen ze dan. ‘Ik ben helemaal geen vechter, maar dit voelt heel goed’. Ik leg hen dan het verschil uit tussen een vechter en een krijger en geniet van de oerkracht die deze jongens ontdekken. Dat gevoel van kracht en rust zet zich vast in hun DNA. Zelfs letterlijk, las ik recentelijk in een gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek. Dit fysieke krijgergevoel zorgt ervoor dat deze jongens steviger in hun schoenen staan. Ze kunnen beter meebewegen met anderen en zijn in staat om hun gevoelens en emoties te controleren en handiger onder woorden te brengen. Ze gaan beter sporten en zijn voor de juf hanteerbaarder in de klas.

Tijdens mijn vader en zoon trainingen zie ik de band tussen hen versterken. Dat gebeurt al na de eerste les, waarin ze elkaars fundering testen en helpen verstevigen. Ze gaan dan ook plots meer praten en de vader vertelt zijn zoon waar hij vroeger mee worstelde. De zoon luistert aandachtig en ik zie het ontzag voor zijn vader groeien. Bij de vader zie ik ontroering als zijn zoon met tranen in de ogen vertelt dat hij al jaren gepest wordt op school. ‘Ik wist niet dat het zo erg was’, zegt de vader vervolgens zacht. Wanneer we hierna weer op de mat staan, zie ik dat de vader de zoon anders aanraakt. Met meer sympathie en gevoel in plaats van met een abrupte duw. Hij maakt eerst verbinding. Zijn zoon doet hem vervolgens na. En dat is het belangrijkste besef wat de vader op dat moment kan krijgen; hij is het voorbeeld voor zijn zoon. Hij is het rolmodel.

Bij Jongens in Balans weten we dat al lang. Jongens floreren bij beweging en sport. Hen talig in een cognitief keurslijf dwingen dempt mijns inziens hun ontwikkeling. En een effectieve verandering bij de zoon bereik je pas als je daarin ook de vader meeneemt. Gelukkig zie ik hierin langzaam maar zeker een verandering ontstaan. Berichten over scholen die experimenteren met beweging tijdens de rekenles en statafels in de klas halen het NOS journaal. Er is echter nog veel werk aan de winkel. 

Jürgen van Gorkum

http://www.emancipator.nl/1911-beat-the-macho/

http://www.huffingtonpost.co.uk/sandy-ruxton/male-role-models_b_8416328.html?utm_hp_ref=uk